Spaghetti z sosem Carbonara to jest z najsłynniejszych na całym świecie dań. I choć szczyt jego popularności przypadał na lata 1951-1955 w USA, to do tej pory skosztować można go właściwie wszędzie – „od Las Vegas po Krym”. Niewielu jednak zdaje sobie sprawę, że to kremowo-makaronowe danie, kojarzone z tradycyjną kuchnią słonecznej Italii, jest potrawą bardzo młodą. Powstało albo na przełomie XIX/XX w. albo w czasie II wojny światowej.

Tajemnica Carbonary

Nie ma żadnych pisanych źródeł sprzed 1944 r., mówiących o pochodzeniu Carbonary. Istnieją jednak trzy główne hipotezy, wyjaśniające jej genezę. Dwie z nich są „czysto włoskie” i sięgają końca XIX w. lub początku wieku XX. Jedna z nich mówi o tym, że Carbonara wyewoluowała z wcześniejszego włoskiego dania nazywanego cacio e nova, do produkcji którego wykorzystywano jaja, smalec i ser. Druga włoska teoria mówi o tym, że Carbonarę wynaleźli górnicy z Umbrii, którzy przywieźli ją potem do Lacjum[1].

Dlaczego górnicy?

Jak to możliwe, że to właśnie górnicy mieliby być twórcami kremowej Carbonary? Mogło to wyniknąć z czasu, jaki spędzali pod ziemią – nierzadko było to kilka dni. Nie byli w stanie przechowywać świeżej żywności, zabierali ze sobą głównie makaron, jajka, ser pecorino oraz boczek. To właśnie z połączenia tych składników miała powstać pierwotna receptura Carbonary. Wytworzenie kremowej konsystencji sosu również miało wyniknąć ze spartańskich warunków: górnicy, mając do dyspozycji mało wody, gotowali makaron przed wyjściem do pracy. Później gotowali go ponownie, łącząc go z parzonym przez siebie pod ziemią bakteriobójczym naparem z szałwii. W efekcie takiego podwójnego gotowania makaron stawał się wyjątkowo lepki, a potrawa nabierała jeszcze bardziej kremowej formy. Ta teoria wyjaśniałaby pochodzenie nazwy potrawy – w końcu carbon, to węgiel.

Geneza włosko - amerykańska

Inna, także dość prawdopodobna teza, mówi o powstaniu Carbonary w czasach II wojny światowej. Miała powstać w 1944 roku, w Rzymie lub Neapolu - w momencie lądowania Amerykanów. W Italii brakowało wówczas żywności. Jeden z kucharzy miał wpaść na pomysł wykorzystania amerykańskich racji żywnościowych (czyli bekonu i jajek w proszku) do zrobienia sosu spaghetti. Jedna z wersji mówi, iż prosili go o to sami Amerykanie, znudzeni jedzeniem wciąż tego samego. Wkrótce uliczni sprzedawcy spaghetti podchwycili pomysł na ten szybki, tani rodzaj sosu i szybko zaczęli sprzedawać „Spaghetti a la carbonara”. Skąd w takim razie nazwa? Być może od wędliny, którą początkowo dodawano do sosu – była to „Carbonada”, gotowana na rozżarzonych węglach. Inna legenda mówi o tym, że makaron ten stworzył były rzymski kominiarz, który poświęcił się gastronomii.

Twórca Carbonary żyje?

Renato Gualandi to urodzony w 1921 roku mistrz gotowania, zwany „księciem włoskiej kuchni”. Znany jest w całym kraju ze swoich kulinarnych popisów i książek kucharskich. Wielu uważa go za właściwego twórcę Carbonary. Jej powstanie opisuje on tak: „wykonana po raz pierwszy w Riccione, 22 września 1944 roku, z okazji wyzwolenia miasta, w obecności amerykańskich generałów. Przepis składał się z następujących składników: makaron spaghetti, serowy krem, śmietana, bekon i jajka w proszku o uroczym czerwonym kolorze. Makaron był nieco kremowy i właśnie ta cecha przyczyniła się do jego sukcesu.[2]”

Jak zrobić Carbonarę?

Dzisiaj cieszyć możemy się smaczną Carbonarą w domowym zaciszu. Wystarczy, że przygotujesz makaron spaghetti, paczkę Knorr Fix Carbonara, trochę startego parmezanu, śmietanę 18% i 150 g chudego boczku. Boczek musisz podsmażyć, następnie musisz wymieszać Knorr Carbonara z wodą i dodać śmietany. Gdy sos będzie miał kremową konsystencję, wystarczy, że wsypiesz do niego podsmażony boczek. Nic tylko wymieszać z makaronem i rozkoszować się smakiem!

 

Chcesz złożyć zamówienie na sosy do spaghetti? Skontaktuj się z nami, a przygotujemy dla Ciebie najlepszą ofertę!

 

[1] https://pl.wikipedia.org/wiki/Carbonara

[2] https://www.gazzettaitalia.pl/pl/miedzy-historia-a-legenda-la-carbonara-jedna-z-najbardziej-znanych-potraw-na-swiecie/